هنگامي كه كار معاويه سامان گرفت و وضعيت او محكم گشت، «جرير» را بازگرداند و همراه او نامه اي براي امام فرستاد كه در آن مسؤوليت ريختن خون عثمان را به گردن آن حضرت انداخت و ايشان را از اتفاق مردم شام بر جنگ با آن حضرت در صورتي كه قاتلان عثمان را تحويل ندهد و امر خلافت را به شورايي ميان مسلمين واگذار نكند، آگاه كرد.

جرير، به سوي كوفه رفت و امام را از امتناع معاويه با خبر ساخت و اهميت موضوع اهل شام را براي امام باز گفت.

امام، تصميم گرفت كه بار ديگر حجت را بر او اقامه نمايد و لذا سفراي ديگري را نزد وي فرستاد تا او را به طاعت و وارد شدن به آنچه مسلمين به آن وارد شدند، دعوت نمايند، ولي اين كار نتيجه اي نداشت؛ زيرا معاويه هنگامي


كه مطمئن شد قدرت مبارزه و مخالفت با امام را دارا مي باشد، بر گمراهي و عناد خود اصرار ورزيد.