نيروهاي امام از «ذي قار» حركت كردند، در حالي كه به حقانيّت كار خود يقين داشتند و نه ترديدي بر آنها دست مي يافت و نه از اينكه آنان بر مسير هدايت و حق حركت مي كردند، در شك بودند.

آنان به محلي به نام «زاويه» در نزديكي بصره رسيدند و امام در آن محل اقامت نمود و به نماز ايستاد و پس از فراغت از نماز به گريه افتاده اشكهايش بر چهره پاكش جريان يافت و به سوي خدا تضرّع نمود كه خون مسلمين را نگهدارد و او را از مصيبتهاي جنگ، دور سازد و وحدت كلمه مسلمين را در مسير هدايت و حق، فراهم سازد.