توطئه گران به سوي مكّه شتافته، آن را لانه اي براي دسيسه هاي خرابكارانه خود با هدف سرنگوني حكومت امام، قرار دادند و در آن شهر مقدّس، بسياري از فرزندان قبايل قريشي را با خود همداستان ديدند؛ زيرا آنان در اعماق جان خويش نسبت به امام، كينه و دشمني داشتند؛ چون امام، در راه اسلام، بسياري از خويشاوندانشان را به هلاكت رسانده بود.


به هرحال، رهبران فتنه، در مورد شعاري كه بايد انتخاب كنند، شهري كه بايد مورد هجوم قرار دهند و ديگر اموري كه ضامن موفقيت آنان در شورش مي شد، به رايزني پرداختند.