پيامبر صلي الله عليه و آله مولود بزرگوارش را در آغوش گرفت و در گوش راستش اذان گفت و در گوش چپ او اقامه راخواند [1] و در خبر آمده است كه: «اين عمل، نگهدارنده نوزاد از شيطان رجيم است» [2] .

نخستين صدايي كه به گوش حسين عليه السلام رسيد، صداي جدش حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله بود؛ نخستين كسي است كه به سوي خدا روي آورد و مردم را به طرف او خواند و سرود آن صدا: «اللَّه أكبر لا إله إلّا اللَّه...» بود.

پيامبر صلي الله عليه و آله


اين كلمات را كه جوهر ايمان و واقعيت اسلام را در بردارد، در جان فرزند نوزادش كاشت و او را به آنها تغذيه نمود و آنها از عناصر و اركان وجوديش گرديد و در همه مراحل زندگيش، شيفته آنها شد، پس به سوي ميدانهاي جهاد شتافت و همه چيز را فدا كرد تا اين كلمات در زمين، بلندي يابد و نيروهاي خير و صلح، حاكم شود و نشانه هاي ارتداد جاهلي - كه براي خاموشي نور خدا كوشا بود - درهم كوبيده و نابود شود.