درخت نبوت و شجره امامت، ذرّيّه طاهره اي را چون شاخه هايي از خود جدا كرد كه امتداد رسالت پس از حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله مي باشد. نخستين نوزاد، ابو محمد زكي بود كه جان پيامبر صلي الله عليه و آله از شادي وي لبريز شد، پس توجه به وي را آغاز كرد و او را با نمونه ها و كرامتهاي نفسانيش تغذيه مي كرد، كرامتهايي كه بازتابش سراسر جهان را در برگرفته است. [1] .


تنها روزهاي اندكي كه بعضي مورخان آنهارا 52 روز [2] نوشته اند، سپري شد، سيده زنان، حمل جديدي را داشت كه حضرت رسول صلي الله عليه و آله و ديگر مسلمانان بابي صبري منتظر بودند در حالي كه همه اميدوار و آرزومند بودند كه خداوند آن ستاره را با ستاره اي ديگر همراه سازد تا آسمان امت اسلامي را روشن سازند و امتدادي براي حيات رهايي بخش عظيم باشند.