ابوثمامه از قبيله هَمْدان، داراي سوابق درخشان و فضائل فراوان بود. وي از اصحاب شجاع و مخلص اميرالمؤمنين (ع) به شمار مي رفت. [1] .

رجزهاي او در هنگام جنگ و توجّه او به نماز اوّل وقت بيانگر ايمان و دين باوري اوست.

ابومخنف مي گويد: «در روز عاشورا در گرماگرم نبرد، ابوثمامه متوجّه زوال شمس و فرارسيدن وقت نماز شد، به امام (ع) عرض كرد: جانم به فدايت گرچه آنان پي در پي حمله مي كنند. ولي به خدا سوگند! تا مرا نكشته اند نمي توانند به تو دست يابند. امّا دوست دارم آنگاه به لقاي پروردگار نائل گردم كه يك نماز ديگر را نيز به امامت تو به جاي آورده باشم.

امام (ع) در پاسخ فرمود:

نماز را يادآوري كردي، خدا تو را از نمازگزاراني كه به ياد خدا هستند قرار دهد. آري وقت نماز فرارسيده، از دشمن بخواهيد كه موقتاً دست از جنگ بردارد تا نماز خود را به جاي آوريم. [2] .

ابوثمامه در حال نبرد اين رجزها را مي خواند:



عَزأً لاِل المصطفي و بناته

عَلي حَبْسِ خَيْرِ النّاسِّ سِبْطَ مُحمّد



عَزأً لزهراء النبيّ وَ زُوجها

خَزانَةُ عِلمِ اللّهِ مِنْ بَعْدِ اَحْمدِ



عَزأً لاَِهلِ الشَّرقِ وَالغَرب كُلّهم

وَ حَزَناً عَلي حَبْسِ الْحسينِ الْمُسَدّد [3] .



به آل پيامبر (ص) و دخترانش تسليت مي گويم به خاطر گرفتاري بهترين مردم سبط محمد (ص)

تعزيت بر زهرا (س) و همسرش كه خزانه علم الهي پس از پيامبر (ص) بود

تسليت بر همه مردمان ساكن در مشرق و مغرب عالم و محزونم به خاطر گرفتاري حسين راستگوي درست كار ابوثمامه بعد از اقامه نماز ظهر با امام (ع) و پس از نبردي شجاعانه به شهادت رسيد.