ابوالفضل (ع) در دامن شخصيتي همانند سيّد الكونين علي بن ابي طالب (ع) تربيت يافته و همه كمالات روحي و فضايل انساني را در خود جمع كرده بود. او در حالي كه شجاع ترين سردار بود متواضع ترين و مؤدّب ترين آنان نيز به شمار مي رفت و همانند پدرش جامع صفات متضادّ انساني بود.

مسعودي مي نويسد: «عبدالله بن عباس مي گفت خدا عباس (ع) را رحمت كند او برگزيده خدا بود و اخلاق آباء بزرگوارش و حلم و بردباري اجداد گرامي اش را در خود داشت...» [1] .