حضرت ابوالفضل (ع) به خاندان ريشه دار و بزرگ علوي تعلّق داشت. پدر بزرگوارش ‍ اميرالمؤمنين، وصيّ رسول خدا (ص)، اوّلين ايمان آورنده به پيامبر (ص) و مدينه علم نبوّت بود. و مادرش بانوي مكرّمه، فاطمه دختر «حزام بن خالد» بود. و «حزام» از خاندان با شرافت و جليل القدر عرب محسوب مي شد. او از زنان فداكار و باايمان تاريخ است. و كنيه وي ام البنين مي باشد.

محقق بزرگوار باقر شريف قرشي درباره او مي نويسد: «ام البنين از زنان با فضيلت و عارف به حق اهل بيت (ع) بود. محبّتي خالصانه به آنان داشت و خود را وقف دوستي آنان كرده بود. آنان نيز براي او جايگاهي والا و موقعيتي ارزنده قايل بودند. زينب كبري پس از رسيدن به مدينه نزد او شتافت و شهادت چهار فرزندش را تسليت گفت و همچنين در اعياد براي تسليت نزد او مي رفت...» [1] .