مسلم (ع) همانند مولايش حسين (ع) جوانمرد بود. و هرگز از خدعه و فريب استفاده نمي كرد. آنچه براي او اهميّت داشت انجام وظيفه و اطاعت از امام عصرش بود.

به همين جهت وقتي عبيدالله بن زياد به منزل هاني بن عروه آمد، در عين حالي كه شريك ابن الاَعْور اصرار داشت كه مسلم ناگهان از پشت پرده بيرون آيد و غفلتاً او را از پاي درآورد؛ چنين كاري را انجام نداد. وقتي از او سؤال كردند چرا آن طغيان گر را نكشتي؟ پاسخ داد: اوّلاً هاني بن عروه كه صاحب خانه بود رضايت نداشت در خانه اش ‍ ابن زياد كشته شود. ثانياً پيامبر (ص) فرمود: مؤمن به طور ناگهاني كسي را نمي كشد. [1] .