حسين بن علي (ع) به ضمير افراد و آينده آنها آگاهي داشت و در مواردي كه صلاح مي دانست به آنان بيان مي كرد چنان كه شب عاشورا وقتي از اصحاب خود مطمئن گشت گوشه اي از حقايق آينده را بيان كرد و جايگاهشان را در بهشت به آنان نشان داد.

ابوبصير مي گويد: «به امام صادق (ع) عرض كردم: قربانت گردم مانع شما چيست (كه مرگ و مصيبت اصحاب خود را به آنها نمي گوييد)؟ فرمود: اين دري است بسته شده؛ تنها حسين بن علي (ع) اندكي از آن را گشود (كه در شب عاشورا شهادت و مصيبت اصحابش را به آنها خبر داد) سپس فرمود: اي ابا محمد! اصحاب آن حضرت (ع) بر دهان خود لجام و بندي داشتند!» [1] .

امام حسين (ع) همچنين كشته شدن عبدالله بن بشّار را سال ها قبل از مرگش به او اطّلاع داده بود. عبدالنبي بشّار به عبيدالله بن حرّ گفت: «حسين (ع) به من فرمود تو به دست عبيدالله بن زياد كشته خواهي شد. عبيدالله بن حرّ او را انكار كرد و سخن آن حضرت (ع) را تكذيب نمود، امّا طولي نكشيد كه سخن امام حسين (ع) با كشته شدن عبدالله تأييد شد.» [2] .