هاشم در بين فرزندان عبد مناف متصدّي پذيرايي و آب رساني زائران خانه خدا بود. وي در موسم حجّ در ميان قريش به پامي خاست و مي گفت:

اي گروه قريش، شما همسايگان (خانه) خدا و اهل بيت الحرام او هستيد. در اين زمان زوّار خدا (و حاجيان خانه او) نزد شما مي آيند، تا حرمت خانه او را بزرگ دارند و اينان ميهمانان خدايند، و سزاوارترين ميهمان به اين كه گرامي داشته شود، ميهمان خداست. خدا شما را براي اين كار برگزيد و به اين افتخار سرافراز داشت، سپس حقوق همسايگي شما را بهتر از هر همسايه اي براي همسايه اش ‍ رعايت فرمود. پس ميهمانان و زائران او را گرامي داريد... آنان را پذيرايي كنيد و بي نيازشان سازيد. [1] .

«هاشم» حاجيان را در مكّه و مني، عرفات و مشعَر غذا مي داد و براي آنان نان وگوشت و روغن و سويق (آرد گندم و جو) فراهم مي كرد و آب را همراهشان مي برد، تا وقتي كه مردم متفرق مي شدند و به شهرهاي خود رهسپار مي گشتند. نيز هاشم در سال قحطي براي قوم خود نان خرد كرده و تريت مي ساخت و بدين جهت هاشم ناميده شد. همچنين هاشم نخستين كسي بود كه دو سفر بازرگاني: زمستاني و تابستاني را براي قريش برقرار ساخت. [2] .