اين سياست مبتني بر اصول زير بوده است:

1- ترس و وحشت و گرسنگي.

2- احياي انگيزه ي قبيلگي و بهره برداري از آن.

3- تخدير به نام دين و سست نمودن روح انقلابي.

معاويه با اين سياست تلاش مي كرد تا هرگونه گرايش انساني توده ي مسلمانان را از بين ببرد كه مايه ي خطر همه ي حكومتهايي است كه با مباني اسلام در عمل به آن در حكوت، مي باشد؛ لذا توانست از انقلاب توده ي مردم در امان بماند.