معاويه به تمام كارگزارانش نوشت: شهادت هيچ يك از شيعيان علي و خاندانش را نپذيرفته نام آنها را از دفتر بيت المال محو كنيد و شهادت كسي را به نفع آنان قبول نكنيد. اما دوستداران عثمان و علاقمندان وي و آن كساني را كه رواياتي در فضيلت وي نقل مي كنند شناسايي؛ و به خود نزديك سازيد و اكرامشان كنيد. آنچه را كه ايشان در فضيلت عثمان نقل مي كنند، براي من بنويسيد، و اسم گوينده و نام پدر و خاندانش را ثبت كنيد. و جايزه و خلعت و اموال زياد به آنها ببخشيد.» [1] .

اين سياست دنياپرستان را تشويق كرد تا در مورد عثمان و فضايل او حديث جعل كنند و به مقام و درهم و دينار برسند. آنها به حدي حديث جعل كردند كه معاويه اعلام كرد درباره عثمان حديث زياد شده است (اكنون) در مقابل هر روايتي كه مردم درباره ي (فضايل) ابوتراب نقل كرده اند، روايتي را در مورد (فضايل) صحابه (جعل كنيد) و براي من بياوريد.» [2] .

معاويه با اجراي اين سياست جعل حديث را وارد مرحله جديدي نمود. و طبق نقل مورخين بيشترين احاديث (ساختگي)، مربوط به عصر بني اميه و خصوصا معاوية بن ابي سفيان مي باشد. [3] .