اولين بدعتي كه بعد از رحلت پيامبر صلي الله عليه و آله رخ داد، مخالفت با سنت آن حضرت صلي الله عليه و آله در مورد خلافت علي عليه السلام بود. و با قرار گرفتن خلافت در دست سياستمداران دنياطلب احكام ديني يكي پس از ديگري جاي خود را به بدعت ها و پديده هاي جديد داد. و جامعه اسلامي هر چه ازعصر رسالت فاصله پيدا كرد، بدعت ها گسترده تر و عميق تر شد. و با حاكميت اموي ها تخلف از كتاب و سنت موارد بسياري يافت. آنها با بدعت هاي خود اسلام را وارونه، و نفهمي هاي خود را به جاي اسلام معرفي كردند. امام حسين عليه السلام درباره آنها فرمود:

«ان هؤلاء قد لزموا طاعة الشيطان، و تركوا طاعة الرحمن، و اظهروا الفساد، و


عطلوا الحدود و استأثروا بالفي ء، و احلوا حرام الله، و حرموا حلاله» [1] .

آگاه باشيد! اين مردم ملازم اطاعت شيطان شده و اطاعت خدا را ترك كرده و فساد را آشكار و حدود را تعطيل، و في ء و بيت المال را به خود اختصاص داده و حلال خدا را حرام، و حرام او را حلال ساخته اند.

قيام سالار شهيدان حسين بن علي عليه السلام براي احياء كتاب خدا و سنت پيامبر صلي الله عليه و آله بوده است. و كثرت بدعت ها از مهم ترين علل و زمينه هاي قيام حضرت عليه السلام به شمار مي آيد. به همين جهت بدعت هايي كه در عصر خلفاء به وجود آمده به اختصار مورد بحث قرار مي گيرد. اما قبل از آن، لازم است معني بدعت و آثار آن را از ديدگاه اولياء دين به اختصار بيان كنيم.