طبق احاديث متعددي كه توسط محدثان اهل تسنن و شيعه نقل شده [1] آيه ولايت درباره علي عليه السلام نازل شده است كه در حال نماز، انگشتر خويش را به مستمند بخشيد:

«انما وليكم الله و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلوة و يؤتون الزكوة و هم راكعون» [2] .

همانا ولي شما، خدا و رسول او و كساني هستند كه در حال ركوع زكات مي دهند.

بي شك، ولايت خدا و رسول او تنها به معني دوستي و يا نصرت نيست بلكه معني آن اختيار داري و اولويت در تصرف و زعامت و وجوب اطاعت در كل شؤون مربوطه به ولايت تشريعي خداست و اين نوع ولايت، نظر به مفاد كلمه «انما» منحصر به خداي متعال و رسول خدا و علي عليه السلام است و ترتيب ذكر آن نيز بيان مي كند كه ولايت امام، شعاع ولايت رسول و ولايت رسول، شعاعي از ولايت الله مي باشد.

مرحوم سيد شرف الدين عاملي مي نويسد: «همه مفسران اجماع و اتفاق نظر دارند. چنانكه قوشچي كه خود از ائمه اشاعره است اعتراف كرده - كه اين آيه درباره علي عليه السلام در آن هنگام نازل شد كه حضرت در حال ركوع صدقه داد. و «نسائي» در كتاب «صحيح» خود نزول آن را درباره علي عليه السلام از عبدالله بن سلام نقل كرده است، جمع كننده ها بين «صحاح سته» در هنگام تفسير سوره مائده، نزول آيه بالا در مورد علي عليه السلام را نقل نموده و


نيز «ثعلبي» در تفسير كبير خود نزول آن را درباره اميرمؤمنان مسلم مي داند.» [3] .