پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله به عنوان حاكم و زعيم جامعه اسلامي به هيچ وجه انتظار نداشت از نظر وضع ظاهري با ساير مسلمانان تفاوت داشته باشد. به همين جهت حضرت صلي الله عليه و آله جلسات خود را مدور (دايره شكل) برپا مي كرد تا بالا و پايين نداشته باشد و لباسش نيز تفاوتي با اصحابش نداشت. لذا اگر غريبي بر مجلس او وارد مي شد و حضرت صلي الله عليه و آله را از قبل نمي شناخت از روي وضع ظاهري و موقعيت مكاني، پيامبر صلي الله عليه و آله را نمي شناخت. او خود مي فرمود:«من نه شاهم و نه ديكتاتور، بلكه پسر زني

هستم كه در مكه از گوشت خشكيده (غذاي معمولي مردم) تغذيه مي كرد.» [1] .

و خليفه رسول الله صلي الله عليه و آله در اين باره فرمود:«با من آن سان كه با جباران و ستمگران


سخن مي گويند سخن نگوييد. القاب پرطنطنه برايم به كار نبريد، آن ملاحظه كاري ها و موافقت هاي مصلحتي كه در برابر مستبدان اظهار مي داريد در برابر من اظهار مداريد.» [2] .

و درباره بهره مندي خود از بيت المال فرمود:«آگاه باش! هر مأمومي امام و پيشوايي دارد كه بايد به او اقتدا كند و از نور دانشش بهره گيرد. بدان كه امام شما از دنيايش به همين دو جامه ي كهنه و از غذاها به دو قرص نان اكتفا كرده است.» [3] .