قرطاء، نام گروهي از قبيله «بني بكر بن كلاب» بود كه نسبت به مسلمانان مدينه، ستيز و دشمني داشتند و هميشه، دشمنان اسلام را تقويت و همراهي مي كردند. پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم براي تنبيه اين طايفه سركش، «محمد بن مسلمه» را به همراهي سي رزمنده مسلمان مأمور هجوم به منطقه طايفه قرطاء نمود.

محمد بن مسلمه، دهم محرم سال ششم قمري از مدينه خارج گرديد و رفت و بازگشت او به مدت نوزده روز ادامه يافت و يك روز مانده به آخر ماه محرم به مدينه بازگشت نمود. وي به فرمان رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم شب ها را راه پيمايي و روز را در استتار كامل به استراحت مي پرداخت.

تا اين كه پس از چند روز راه پيمايي به گروهي از قبيله محارب رسيد كه آنان نيز در دشمني با اسلام، همدست مخالفان بودند. آنان را غافلگير كرده و با كشتن يك تن از آنان، شتران و گوسفندان آنان را به غنيمت گرفتند و ساير افراد دشمن تاب مبارزه نيافته و به ناچار گريخته و در صحراي عربستان پراكنده شدند.

محمد بن مسلمه، پس از آن به منطقه اي رسيد كه مشرف بر طايفه بني بكر بود. وي، در آن جا بر آنان شبيخون زد و با كشتن ده نفر از افراد بني بكر، شتران و گوسفندان آنان را به غنيمت گرفت و با اين كار، دشمن را از جهت نيروي انساني و هم از جهت اقتصادي و مالي در فشار قرار داد و توان و تهاجمي را از آنان سلب نمود. محمد بن مسلمه در اين نبرد، در حدود يك صد و پنجاه شتر و سه هزار گوسفند و بز از بني بكر و بني محارب به غنيمت گرفت و همه آنها را به مدينه منتقل نمود. [1] .