از خاطرات و گفته هاي دوستان و رفقاي رسول ترك معلوم مي شود كه در هر زماني كه مقدمات و شرايط تشرف به عتبات عاليات براي رسول ترك مهيا و آماده مي شده است او بي درنگ بار سفر را مي بسته و به سوي كربلا به راه مي افتاده است. اما با اين حال يكي از عادتهاي او اين بوده كه هميشه و اغلب در روزهاي عيد نوروز، زماني كه مردم به سرگرميهاي رسومات و سنتهاي نوروز مشغول بوده اند او در اين روزها در كربلاي امام حسين عليه السلام مشرف بوده است.

آقاي حاج حسين نوتاش مي گفت: روزي از حاج رسول پرسيدم: حاجي شما چرا مقيد شده اي در روزهاي عيد نوروز در كربلا باشي، چرا اين اهتمام و تقيد به حضور داشتن در كربلا را در روزهايي همچون تاسوعا و عاشورا و يا اربعين و از اينگونه روزها نداري؟!

حاج حسين نوتاش مي گفت: در همان لحظه اي كه اين سؤال را از حاج رسول مي پرسيدم ديدم كه قطره هاي اشك در چشمهاي حاج


رسول حلقه زد و سپس او با يك دل شكستگي و با همان چشمهاي اشك آلوده اش گفت: «حسين آقا! من در طول سال رويم سياه مي شود، پس به اين اميد و آرزو هميشه در انتهاي سال به نزد آقا و مولايم مي روم تا انشاء الله همه ي اين رو سياهي هاي سال پاك شود.»