حاج مجيد فرسادي از مداحهاي اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام مي گفت:

حاج رسول در بعضي از مواقع وقتي به شور و حال مي افتاد ساعتها گريان و نالان مي شد و بعد از اينكه چند ساعت گريه و زاري مي كرد از حال مي افتاد و خسته و بي رمق در گوشه اي مي نشست و با همان حالت خسته و حزيني كه داشت به آرامي و با دل شكستگي اين جمله را زير لب تند تند تكرار مي كرد:

سنه قربان اولوم حسين (اي به فداي تو بشوم حسين) سنه قربان اولوم حسين، سنه قربان اولوم حسين...

هميشه وقتي حاج رسول در اين حالت مي افتاد ما فوري به كنارش مي رفتيم و حاجتهاي خود را بيان مي كرديم تا او از امام حسين عليه السلام بخواهد. چون در اين حالتها او هر دعايي كه مي كرد مستجاب مي شد و رد شدني نبود! و ما هميشه حاجتهاي خودمان را در اين لحظات مي گرفتيم.