حاج جليل عصري نوبري خاطراتي از صفات و عادتهاي حاج رسول را نيز در ذهن داشت و تعريف مي كرد. حاج جليل عصري مي گفت:

يكي از ويژگيهاي حاج رسول اين بود كه اگر او از خيابان و كوچه و محلي رد مي شد كه در آنجا جلسه ي روضه و توسل به اباعبدالله الحسين عليه السلام برقرار بود امكان نداشت او بي تفاوت از آنجا رد بشود و برود، بلكه براي دقيقه هاي كوتاهي هم كه شده در آن جلسه حضور مي يافت. او حتي وقتي در روزهاي جمعه از خانه اش بيرون مي آمد تا به هيئت و جلسه ي خاصي برود در مسير راهش هر پرچم و نشانه ي هيئت و جلسه ي روضه اي را مي ديد فوري وارد آن جلسه ي روضه مي شد و چند دقيقه مي نشست و بعد دوباره بلند مي شد به سوي هيئت و جلسه اي كه مي خواست برود حركت مي كرد. او در مسير راهش به هر تعداد هيئت و جلسه ي روضه اي برخورد مي كرد براي لحظاتي در همه ي آن مجالس حضور مي يافت و بعد از مقداري گريه بيرون مي آمد تا در


آخر به جلسه و هيئتي كه مي خواست برود مي رسيد.

همچنين حاج جليل عصري مي گفت: يكي ديگر از ويژگيها و خصوصيتهاي حاج رسول اين بود كه او هر روز صبح وقتي از خانه اش بيرون مي آمد و مي خواست به سوي بازار و مغازه اش برود ابتدا به زيارت امامزاده اي كه در همان نزديكيهاي خانه اش در خيابان خيام بود مشرف مي شد و بعد از زيارت به مغازه اش مي رفت. امكان نداشت كه حاج رسول يك روز بدون زيارت آن امامزاده به بازار برود.