بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

فيض الاسلام مي فرمايد:

بيش از دوازده سال پيش به درد شكم گرفتار شدم و معالجه اطباء سودي نبخشيد. براي استشفاء به اتفاق و همراهي اهل بيت و خانواده به كربلاي معلي مشرف شديم. در آن جا هم سخت مبتلا گشتم. روزي دوستي از زايرين در نجف اشرف، من و گروهي را به منزلش دعوت نموده، با اينكه رنجور بودم، رفتم. در بين گفت و گوهاي گوناگون، يكي از علماء (ره) كه در آن مجلس حضور داشت، فرمود:

«پدرم مي گفت: هر گاه حاجت و خواسته اس داري، خداي تعالي را سه بار به نام عليا حضرت زينب كبري (س) بخوان، بي شك و دودلي، خداي عزوجل خواسته است را روا مي سازد. از اين رو من چنين كرده، شفا و بهبودي بيماري خود را از خداي تعالي خواستم، و علاوه بر آن نذر نموده و با پروردگارم عهد و پسمان بستم كه اگر از اين بيماري بهبودي يافت، كتاب در احوال سيده معظمه (س) بنويسم تا همگان از آن بهره مند گردند.

حمد سپاس خداي جل و شأنه را كه پس از زمان كوتاهي شفا يافتم. اما از بسياري اشغال و كارها و نوشتن و چاپ و نشر كتاب و ترجمه و خلاصه تفسير قرآن عظيم به نذر خويش وفا ننمودم، تا اينكه چند روز پيش يكي از دخترانم مرا آگاه ساخت كه به نذرم وفا ننموده، من هم از خداي عز اسمه توفيق و كمك خواسته، به نوشتن آن شروع نمودم و آن را كتاب ترجمه خاتون دوسرا سيدتنا المعصومة، زينب الكبري - ارواحنا لتراب اقدامهاالفداه - ناميدم. [1] .