بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

هنگامي كه زن غساله، بدن رقيه (س) را غسل مي داد، ناگاه دست از غسل كشيد، و گفت: «سرپرست اين اسيران كيست؟»

حضرت زينب (س) فرمود: چه مي خواهي؟

غساله گفت: اين دخترك به چه بيماري مبتلا بوده كه بدنش كبود است؟

حضرت زينب (س) در پاسخ فرمود: اي زن! او بيمار نبود؛ و اين كبوديها آثار تازيانه ها و ضربه هاي دشمنان است. [1] .

و در روايت ديگر است كه آن زن دست از غسل كشيد و دستهايش ‍ را بر سرش زد و گريست. گفتند: چرا بر سر مي زني؟ گفت: مادر اين دختر كجاست تا به من بگويد چرا قسمتهايي از بدن اين دخترك سياه شده است؟ گفتند: اين سياهي ها اثر تازيانه هاي دشمنان است. [2] .