بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

روايت شده است كه وقتي حضرت زينب (س) با همراهان به مدينه بازگشتند زنهاي مدينه براي عرض تسليت، به حضور زينب (س) آمدند آن حضرت حوادث جانسوز كربلا و كوفه و شام را براي آنها بيان مي كرد و آنها گريه مي كردند، تا اينكه به ياد حضرت رقيه (س) افتاد و فرمود: «اما مصيبت وفات رقيه در خرابه شام، كمرم را خم كرد و مويم را سفيد نمود.»

زنها وقتي اين سخن را شنيدند، صدايشان با شور و ناله به گريه بلند شد و آن روز به ياد رنجهاي جانگداز رقيه (س) بسيار گريستند. [1] .