بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

روايت شده است:

هنگامي كه حضرت زينب (س) و همراهان در روز اربعين به كربلا آمدند، زينب (س) در كنار قبر برادر، درد دلها كرد و گفتار جانسوزي گفت؛ از جمله به ياد رقيه (س) افتاد و زبان حالش اين بود:

«برادر جان! همه كودكاني را كه به من سپرده بودي، به همراه خود آوردم، مگر رقيه ات را كه او را در شهر شام با دل غمبار به خاك سپرده ام!» [1] .