بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

از كتاب مقتل ابن عصفور (متوفي سال 666 يا 669) است، اينكه يكي از بي خردان پست فرومايه در مجلس يزيد (خدا او را لعنت نموده از رحمتش دور گرداند) گفت: حسين در گروهي از اصحاب و ياران و خويشان و كسانش (به كربلا) آمد، پس ما برايشان هجوم و تاخت و تاز نموديم و برخي از آنان به برخي پناه مي برد و ساعتي نگذشت مگر آنكه همه آنها را كشتيم.

پس صديقه صغري زينب كبري (س) فرمود:

مادرها تو را از دست دهند و گم گردانند(در سوگ تو نشينند) اس ‍ بسيار دروغگو! محققا شمشير برادرم حسين، خانه اي را در كوفه (بر اثر كشتن كسي از اهل آن) ترك نكرده و رها ننموده، مگر آنكه در آن خانه مرد گريان و زن گريه كننده و مرد زاري و شيون كن و زن زاري و شيون كننده است. [1] .