بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

حاج ملا سلطانعلي، كه از جمله عابدان و زاهدان بود، مي گويد:

«در خواب به محضر مبارك امام زمان (ع) مشرف شدم، عرض ‍ كردم: مولاي من! آنچه در زيارت ناحيه مقدسه ذكر شده است كه «فلانذبنك صباحا و مساء و لابكين عينك بدل الدموع دماء» صحيح است؟ فرمود: آري!

گفتم: آن مصيبتي كه در سوگ آن، به جاي اشك خون گريه مي كنيد، كدام است؟ آن مصيبت علي اكبر است؟ فرمود: نه! اگر علي اكبر زنده بود، او هم در اين مصيبت، خون گريه مي كرد!

گفتم: آيا مقصود مصيبت حضرت عباس (ع) است؟ فرمود: نه! بلكه آن حضرت عباس هم در حيات بود، او نيز در اين مصيبت خون گريه مي كرد!

عرض كردم: آيا مصيبت حضرت سيدالشهداء (ع) است؟ فرمود: نه! اگر حضرت سيد الشهداء (ع) هم بود، در اين مصيبت خون گريه مي كرد!

پرسيدم: پس اين كدام مصيبت است؟ فرمود: مصيبت اسير عمه ام زينب (س) است.» [1] .