بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

نقل شده: زينب (س) وقتي كنار جسد برادر آمد، توقف كرد و با خلوصي خاص متوجه خدا گرديد و عرض كرض كرد:

«اللهم تقبّل منا قليل القربان»؛ خدايا اين اندك قرباني را از ما قبول فرما.

وقتي زينب (س) با گفتار جانسوز، كنار آن پيكرهاي پاره پاره سخن گفت، منظره آن چنان جانسوز بود كه: «فابكت و الله كل عدو و صديق»؛ سوگند به خدا دوست و دشمن به گريه افتادند و طبق روايت ديگر.

«حتي راينا دموع الخيل تتقاطر علي حوافرها» تا آنجا كه ديدم قطرات اشكهاي اسبهاي مخالفان بر روي سم هايشان مي ريخت. [1] .