بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

در كتاب «ايقاد» از مقتل «ابن عربي» چيزي (خبري) است كه مضمون و مفهوم آن اين است: حضرت امام حسين (ع) هنگام وداع خود (با اهل بيت) به خواهرش زينب به جمع و گرد آوردن عيال و زن و فرزند پس از آنكه دشمنان خيام و خرگاهها را آتش ‍ مي زنند وصيت و سفارش نمود، پس بعد از آنكه دشمنان خرگاهها را آتش زدند و اطفال و كودكان پراكنده شدند زينب در جمع و گرد آوردن آنان رفت. سپس دو كودك از امام حسين (ع) را گم كرد و در طلب و به دست آوردن ايشان رفت. پس آن دو كودك را دست به گردن يكديگر به خواب رفته بر زمين ديد، چون آنها را حركت داده و جنبانيد، ديد آنان از تشنگي مرده اند. چون لشكر آن را شنيدند، به پسر سعد گفتند: ما را در آب دادن (اين) عيال و زن و فرزند اجازه و دستور ده. پسر سعد اجازه داد. چون آنها (براي ايشان) آب آوردند، كودكان از آب دوري كرده و مي گفتند: چگونه ما آب بنوشيم، در حالي كه پسر رسول خدا تشنه كشته شد؟! [1] .