بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

علي بن الحسين (ع) سخت گريسته، به عمه اش زينب فرمود: اي عمه شمشير و عصا و چوبدستي برايم بياور. پدرش به او فرمود: به شمشير و عصا چه خواهي كرد؟ گفت: عصا را (براي اينكه) بر آن تكيه كنم، و شمشير را (براي اينكه) پيش روي پسر رسول خدا (دشمنانش را) مانع شده و جلوگيري كنم، زيرا خير و نيكي پس از او در زندگي نمي باشد.

امام حسين (ع) او را از آن كار منع نموده و جلوگيري كرد، و وي را به سينه اش چسبانيده به او فرمود: اي فرزندم تو پاكيزه ترين فرزندانم هستي. (چون معصوم و بازداشته از گناهي) و افضل و برترين خانواده ام مي باشي. [1] .