بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

زينب (س) متكايي براي حسين (ع) گذاشت، و آن حضرت با خواهر خود آهسته به سخن پرداختند و زماني كه صداي زينب به خاطر بي سرپرستي فرداي بانوان به گريه بلند شد، حسين (ع) او را دلداري داد. بعد زينب ادامه داد: برادرم! آيا براي وفاداري و مقاومت لازم فردا، اصحاب را كاملا امتحان كرده اي كه مبادا فردا تو را تنها بگذارند؟

حسين (ع) فرمود: بلي آنان را بارها آزمايش كرده ام، و تا زنده هستند از من و بانوان و اطفال حمايت و حفاظت خواهند كرد! بعد حسين (ع) از خيمه زينب بيرون آمد، و به خيمه حبيب بن مظاهر رفت و مشاهده كردم كه حبيب براي اطمينان خاطر و دلداري زينب، مطلب را با ساير ياران در ميان گذاشت و آنان سرهاي خود را برهنه كردند و قبضه شمشيرها را در دست فشردند و براي حفاظت از بانوان و ناموس پيامبر(ص) كه زينب (ع) روي آن حساسيت فوق العاده داشت. با اداي سوگند، براي چندمين بار اعلام وفاداري كردند. [1] .