بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

از حضرت زينب (س) نقل شده فرمود: در شب عاشورا، نصف شب به خيمه برادرم حضرت عباس (ع) رفتم ديدم جوانان بني هاشم به دور او حلقه زده اند و او مانند شير ضرغام با آنها سخن مي گويد و به آنها مي فرمايد: «اي برادرانم و اي پسر عموهايم! فردا هنگامي كه جنگ شروع شد، نخستين كساني كه به ميدان رزم مي شتابد، شما باشيد، تا مردم نگويند: بني هاشم جمعي را براي ياري خواستند، ولي زندگي خود را بر مرگ ديگران ترجيح دادند...».

جوانان بي هاشم پاسخ دادند: «ما مطيع فرمان تو مي باشيم».

حضرت زينب (س) مي گويد: از آنجا به خيمه «حبيب بن مظاهر» رفتم ديدم با ياران (غيربني هاشم) جلسه مذاكره تشكيل داده و به آنها مي گويد: «فردا وقتي كه جنگ شد، پيشقدم شويد و نخست به ميدان برويد، و نگذاريد كه يك نفر از بني هاشم، قبل از شما به ميدان برود، زيرا كه بني هاشم، سادات و بزرگان ما مي باشند...»

اصحاب گفتند: «سخن تو درست است» و به آن وفا كردند. [1] .