بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

چون امام حسين (ع) براي استراحت در خزيميه فرود آمد و يك شبانه روز توقف كرد، صبحگاه زينب (س) خواهرش نزد او آمد و گفت: اي برادرم! آيا نمي خواهي از آنچه ديشب شنيده ام تو را آگاه كنم؟

حسين (ع) فرمود: چه شنيدي؟

زينب (س) گفت: در دل شب بيرون رفتم كه شنيدم هاتفي ندا مي داد: اي چشم! در ريختن اشك بكوش كه جز من كسي بر شهدا گريه نخواهد كرد، گريه بر آن گروهي كه مرگ آنان را به پيش ‍ مي راند تا به سوي ميعاد گاهي بكشاند كه به عهد خويش وفا كنند.

حسين (ع) فرمود: «يا اختاه! كل ما قضي فهو كائن»؛ خواهرم!آنچه مقدر است به وقوع خواهد پيوست. يعني ما بايد وظيفه خود را به انجام برسانيم و به آنچه خدا مي خواهد راضي باشيم. [1] .