بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

هنگامي كه كاروان حسين (ع) تصميم گرفت مكه را به قصد كوفه ترك كند، روايت كننده مي گويد: چهل محمل را ديدم كه با پوشش ‍ كامل و موزون، آماده كرده بودند تا بني هاشم بانوان محرم خود را بر آنها سوار نمايند. به آن صحنه باشكوه مي نگريستم، ناگاه ديدم از سراي حسيني جواني بلند بالا و خوش چهره كه خالي بر صورتش ‍ بود، بيرون آمد و خطاب به بني هاشم فرمود: «از من دور شويد». آنها دور شدند، آن گاه دو زن از سراي حسيني بيرون آمدند، در حالي كه ساير بانوان اطراف آنها را گرفته بودند. آن جوان خوش چهره، محملي را آماده كرد و زانوي خود را خم كرد و در محضر امام حسين (ع) آن دو بانو را با احترام مخصوص ‍ سوار محمل نمود. از يكي پرسيدم: اين دو بانو و آن جوان مه لقا كيستند؟ گفت: «آن دو بانو يكي زينب (س) و ديگري ام كلثوم است و آن جوان زيباروي، حضرت عباس (ع) مي باشد.»

آري زينب (س) با چنين عزت و شكوهي سوار محمل شده و به سوي كوفه روانه گرديد. [1] .