بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

روزي جناب زينب (س) از برادر بزرگوار خود امام حسين (ع) چند مطلب پرسيد كه در ذيل مي خوانيد:

حضرت زينب: اي برادر! مصيبت شما بزرگتر است يا مصيبت حضرت آدم؟

حضرت امام حسين: اي خواهرم! آدم بعد از فراق حضرت حوا به وصال رسيد اما من بعد از فراق به شهادت مي رسم.

حضرت زينب: اي برادر! مصيبت شما نسبت به مصيبت حضرت ابراهيم خليل در مقام مقايسه چگونه است؟

حضرت امام حسين: اي خواهرم! آتش به روي حضرت ابراهيم گلستان شد، اما آتش جنگ من سوزان گردد.

حضرت زينب: اي برادر! مصيبت شما بزرگتر است يا مصيبت حضرت زكريا؟

حضرت امام حسين: اي خواهرم! زكريا را دفن كردند، اما بدن مرا زير سم اسبان قرار مي دهند.

حضرت زينب: اي برادر! مصيبت شما در مقام مقايسه با مصيبت حضرت يحيي چگونه است؟

حضرت امام حسين: اي خواهرم! اگر چه سر يحيي را از طريق ظلم و ستم بريدند اما بستگانش را اسير نكردند، ولي اهل و عيالم را بعد از شهادتم اسير خواهند كرد.

حضرت زينب: اي برادر! مصيبت شما نسبت به ايوب چگونه است؟

حضرت امام حسين: اي خواهرم! زخمهاي ايوب مرهم پذير شد و خوب گرديد، امام زخمهاي من خوب نخواهد شد. [1] .