بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

از اموري كه بيانگر اوج مقام ارجمند زينب (س) است، اينكه امام حسن مجتبي (ع) در شأن او خطاب به او فرمود: «تو از درخت نبوت و از معدن رسالت مي باشي.»

در اين راستا به روايت زير توجه كنيد:

«روزي حضرت زينب (س) در محضر دو برادرش، حسن و حسين (ع) نشسته بود، و آنها درباره بعضي از گفتار رسول خدا (ص) با هم گفت و گو مي كردند. زينب (س) به آنها عرض كرد: شنيدم در گفتار خود مي گفتيد رسول خدا (ص) فرمود:«الحلال بين و الحرام بين شبهات لا يعلمهن كثير من الناس...»؛ بعضي از امور حلال آشكار است و بعضي حرام آشكار، ولي بعضي شبهه ناك است كه بسياري از مردم حكم آن را نمي دانند و تشخيص ‍ نمي دهند.

آن گاه زينب (س) چنين شرح داد: هر كس از امور مشتبه پرهيز كند، دين و آبرويش را از انحراف حفظ مي كند و هر كس كه مرتكب امور شبهه ناك شد، پايش به سوي حرام مي لغزد، مانند چوپاني كه گوسفندانش را در نزديك پرتگاهي عبور مي دهد، قطعا احتمال سقوط آن گوسفندان از آن پرتگاه، بسيار است، بدان كه هر چيزي پرتگاهي دارد، اموري را كه خداوند حرام كرده، همان پرتگاه هستند، ارتكاب امور شبه ناك، نزديك به آن پرتگاه خواهد بود كه موجب سقوط خواهد شد.

در هر انساني عضوي وجود دارد كه اگر صالح شود، موجب صالح شدن ساير اعضا است و اگر فاسد شود، باعث فاسد شدن ساير اعضا مي گردد. آن عضو قلب است. اي برادرانم! (حسن و حسين) آيا از پيامبر (ص) كه به تأديب الهي ادب شده، شنيده ايد كه فرمود: «ادبني ربي و احسن تأديبي»؛ خداوند مرا تأديب نمود و نيكو ادب كرد؟

حلال آن است كه خداوند آن را حلال نموده، قرآن آن را بيان كرده و پيامبر (ص) آن را توضيح داده است، مانند: حلال بودن خريد و فروش، اقامه نماز در وقتش، اداي زكات، انجام روزه ماه رمضان و حج براي مستطيع، و ترك دروغ، نفاق و خيانت و مانند: امر به معروف و نهي از منكر.

حرام آن است كه خداوند آن را حرام كرده، و در قرآن بيان نموده است و به طور كلي حرام نقيض حلال است. امام امور شبهه ناك، اموري است كه نه حلال بودن آن را مي دانيم و نه حرام بودن آن را، انسان با ايماني كه نه حلال بودن چيزي را مي داند و نه حرام بودن آن را، اگر سعادت دنيا و آخرت را مي طلبيد،

بايد هيچ گاه به دنبال چيزي كه آخرش مشتبه است نرود، واجبات الهي را انجام دهد و محرمات او را ترك نمايد و از شبهه ها پرهيز كند، در اين صورت قطعا رستگار شود، و گرنه پايش به سوي حرام بلغزد و سرانجام در ميان حرام بيفتد.

هنگامي كه گفتار زينب كبري (س) به اين جا رسيد، امام حسن (ع) به زينب (س) رو كرد و فرمود: خداوند به كمالات تو بيفزايد، آري همان گونه است كه مي گويي، «انك حقا من شجرة النبوة و من معدن الرسالة»؛ حقا كه تو از درخت نبوت و از معدن رسالت هستي. يعني گفتار و روش و منش تو، از مركز نبوت و مخزن رسالت پيامبر اسلام (ص) نشأت مي گيرد. [1] .