بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

در اخبار آمده كه هر گاه حضرت زينب به ديدار برادرش امام حسين (ع) مي آمد، حضرت به احترام او جلو پايش حركت مي كرد و سر پا مي ايستاد و او را در جاي خود مي نشاند به راستي كه اين خود مقام عظيمي است كه آن حضرت در نزد برادرش داشت، همان گونه كه او امين و امانتدار پدر، نسبت به هداياي الهي بود. [1] .