بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

روايت شيخ بزرگوار صدوق را در كتاب «اكمال الدين» و شيخ طوسي را در كتاب «غيبت» مورد مطالعه قرار دهيد! اين دو تن به صورت مسند از احمد بن ابراهيم روايت مي كنند كه گفت:

«در سال 282 بر حكيمه دختر حضرت جواد الائمه امام محمد تقي (ع) وارد شدم و از پس پرده با او صحبت كرده از دين و آيين او پرسيدم و او نام امام خود را برده گفت: فلاني پسر حسن. به او عرض كردم: فدايت شوم، آيا آن حضرت را به چشم خود ديده ايد يا اينكه از روي اخبار و آثار مي گوييد؟ گفت:

از روي روايتي كه از حضرت عسكري (ع) به مادرش نوشته شده است. گفتم: آن مولود كجاست؟ گفت: پنهان است. گفتم: پس شيعه چه كنند و نزد چه كسي مشكلات خويش را بازگو نمايند؟ گفت: به جده، مادر حضرت عسكري. گفتم: آيا به كسي اقتدا كنم كه زني وصايت او را بر عهده دارد؟ گفت: به حسين بن علي (ع) اقتدا كن كه در ظاهر به خواهرش زينب (س) وصيت كرد و هر گونه دانشي كه از حضرت سجاد (ع) بروز مي كرد، به حضرت زينب (س) نسبت داده مي شد تا بدين گونه جان حضرت سجاد (ع) محفوظ بماند... [1] .