دكتر ژوزف مورخ معروف فرانسوي در كتاب «اسلام و اسلاميان» مي نويسد: بعد از رحلت بنيان گذار اسلام يعني محمد بن عبداللَّه (ص) اختلاف كلمه و عقيده و تابعين و جانشينان وي پيدا شد دسته اي به خلافت دامادش علي بن ابيطالب قائل و دسته ي ديگري خلافت پدر زن او ابوبكر را قبول نمودند، دسته ي اول را شيعه و دسته ي دوم را سني ناميدند. ما بين اين دو دسته اختلاف شديد بود و روز به روز شدت آن افزوده مي شد تا اينكه علي (ع) به خلافت رسيد و عايشه زوجه ي حضرت محمد (ص) و دختر ابوبكر بر مخالفت او برخواست و معاويه برادر زن ديگر محمد (ص) در شام پرچم پادشاهي را برافراشت در اين موقع سه دستگي بوجود آمد و جنگهاي شديد بر پا شد و عده زيادي مقتول و مجروح گرديدند. زمانيكه زمامدار شام (معاويه) به قتل و غارت پيروان علي (ع) پرداخت و دستور داد كه نام علي (ع) را به زشتي ياد كنند در منابر و مساجد نسبت به علي (ع) اهانت مي نمودند، عداوت و دشمني بين دو دسته شيعه و سني پيش از پيش شد و شيعيان از زير بار اطاعت بزرگان سنت بيرون آمده و تنفر و انزجار خود را از آنها ابراز داشتند ولي حكومت و اقتدار در دست


تسنن بود. از بعد از زمان خلافت (ع) شيعيان از ترس حكومتهاي جابر هيچگونه ابراز عقيده اي نمي نمودند و اين شيوه بر قرار بود تا واقعه ي عاشوراء كه در اين روز به دستور پسر حاكم شام (يزيد بن معاويه) حسين (ع) و يارانش رادر حوالي كوفه به قتل رسانيدند و اين واقعه حائز اهميت شاياني گرديد و پيروان علي (ع) بر آشفته و موقع را مغتنم شمرده مشغول پيكار شدند و جنگها نموده و خونها ريخته شد و عزاداري بپا گرديد و كار بجائي رسيد كه شيعيان عزاداري نبيره ي محمد يعني حسين بن علي (ع) را جزو مذهب خود قرار دادند و از آن روز تا كنون به پيروي از منويات بزرگان دين خود كه آنها را دوازده نفر از اولاد علي و فاطمه (ع) مي دانند و گفتار و رفتار و كردار هر يك از آنها را در هر مرتبه گفتار و كردار خدا و رسول و تالي قرآن مي شمارند، در عزاداري حسين (ع) شركت كرده و رفته رفته يكي از اركان مذهب شيعه قرار گرفت ترقيات سريع السيري كه شيعيان در اندك مدتي كردند مي توان گفت در دو قرن ديگر عدد آنها بر ساير فرق مسلمانان بيشتر خواهد شد و علت اين امر به واسطه ي سوگواري حسين (ع) است.

امروز در هيچ نقطه ي از جهان نيست كه براي نمونه دو الي سه نفر شيعه يافت شوند و اقامه ي عزاداري ننمايند.

«در بندر مارسيل عربي را ديدم كه پير و مذهب تشيع بود و گويا تبعيت بحرين را اختيار نموده بود در مهمانخانه جنب اطاق من مسكن داشت در روز عاشوراي حسين (ع) به تنهائي احوالات حسين را مي خواند و گريه مي كرد و سپس مقداري آش كه با شكر و برنج تهيه نموده بود بين


فقراء تقسيم مي نمود».

شيعيان عقيده دارند كه در روزهاي عاشوراء و تاسوعا بايستي فقرا را اطعام نمود از اين جهت همه ساله از اموال خود بقدر استطاعت خويش به فقرا كمك مي نمايند و بعضي اوقات اين كمكها از مليونها دولار هم مي گذرد دسته ي ديگري از شيعيان براي اقامه ي مجلس سوگواري وقفياتي نموده اند كه ارزش آن بالغ بر ميليونها دولار مي گردد، بايد اعتراف نمود كه شيعيان از بذل جان و مال خود در راه مذهب و سوگوراي حسين (ع) دريغ ندارند. امروز در هر نقطه ي از عالم مسلمانان شايسته ترين افرادي مي باشند كه به معرفت علم واقف شده و بخصوص فرقه ي شيعه بر ساير فرق اسلام مزيت و برتري دارند [1] .