اگر مورخين ما، حقيقت اين روز را مي دانستند و درك مي كردند كه عاشوراء چه روزي است اين عزاداري را مجنونانه نمي پنداشتند زيرا پيروان حسين به واسطه ي عزاداري حسين مي دانند كه پستي و زيردستي و استعمار و استثمار را نبايد قبول كنند زيرا شعار پيشرو و آقاي آنها ندادن تن به زير بار ظلم و ستم بود.

قدري تعمق و بررسي در مجالس عزاداري حسين كه چه نكات دقيق حياتي بخشي مطرح مي شود، در مجالس عزاداري حسين گفته مي شود، كه حسين (ع) براي حفظ شرف و ناموس مردم و بزرگي مقام و مرتبه ي اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زير بار استعمار و ماجراجوئي يزيد نرفت.


پس بيائيد ما هم شيوه ي او را سرمشق قرار داده از زير دستي استعمارگران (بيگانگان) خلاصي يابيم و مرگ با عزت را بر زندگي با ذلت ترجيح دهيم. زيرا مرگ با عزت و شرافت بهتر از زندگي با ذلت است مسلم است ملتي كه از گهواره تا گور تعليماتش چنين است داراي چه مقام و مرتبتي است، داراي هر گونه شرافت و افتخاري است، همه سرباز حقيقي عزت و شرافتند. علاوه بر منافع سياسي كه ذكر شد و اثراتش طبيعي است بزرگترين پاداش اخروي را مسلمانان در اين عمليات (يعني تعزيه داري حسين مي دانند) آشنايان به تاريخ تصديق خواهند نمود كه اصلاح اخلاق و تعليمات بين المللي جز به وسيله مذهب امروزه بلكه در قرنها در ملل خاورميانه غير ممكن است. جمعيت تسليح اخلاقي به خوبي بدين نكته پي برده كه وطن خواهي و اتحاد و اتفاق را در سايه ي دين و مذهب و ديانت ملل خاور زمين بدست آورده اند امروز در ممالك متحده آمريكا مردم را به نام خدمت به وطن دعوت مي كنند، ولي در آسيا مي توان خدمات شاياني را بنام دين و مذهب حاصل نمود.

اگر مسلمانان مذهب را ناديده انگارند و به نام وطن خواهي بخواهند ترقيات سياسي حاصل كنند بجاي نفع زيان خواهند برد زيرا اگر تعليمات سربازي را با دين توأم سازند سربازان تا خون در بدن دارند حاضر نيستند حتي يك وجب از خاك مقدس وطن را تسليم اجانب نمايند امروز اگر استقلالي در مسلمانان مشاهده مي شود و عامل اصلي آن پيروي از دستورات قرآن و اسلام است و خواهيم ديد روزي را كه سلطنت هاي اسلامي در سايه همين نكته اساسي قوت گيرند و بدين وسيله مسلمانان عالم در سايه ي اتحاد و اتفاق واقعي مانند صدر اسلام مماك مشرق و مغرب عالم


را مطيع اوامر خود سازند، حسين (ع) شبيه ترين روحانيين به حضرت مسيح است ولي مصائب او سخت تر و شديدتر است [1] .