بني اميه كه عثمان خود از آنان بود. در دوران حكومت وي عملا همه چيز كشور را در اختيار داشتند علاقه و محبت خليفه نسبت به خويشاوندانش تا جائي بود كه احمد حنبل در مسند خود مي نويسد: «روزي عثمان جمعي از اصحاب پيغمبر را نزد خود خواند و عمار ياسر هم در بين آنان بود آنگاه گفت من از شما سئوالي مي كنم و دوست دارم مرا تصديق كنيد (سپس گفت) شما را بخدا سوگند آيا مي دانيد كه پيامبر اسلام قريش را بر مردم ديگر مقدم مي داشت و بني هاشم را بر قريش


هم مقدم مي شمرد؟ افراد حاضر ساكت شدند (و كسي به عثمان پاسخ نداد) عثمان گفت اگر كليدهاي بهشت در اختيار من بود آنها را به بني اميه مي دادم تا آخرين فرد آنها هم وارد بهشت گردد [1] .«در اينجا عثمان شدت علاقه و محبت خود را به خويشان و اقوامش يعني بني اميه اينگونه صريحاً بيان مي كند كه مي گويد: اگر كليدهاي بهشت در دست من بود آنها را به بني اميه مي دادم. اما اگر كليد بهشت در اختيار عثمان نبود كليد بيت المال و حكومت اسلامي در دست عثمان بود. خليفه اگر نمي تواند بهشت را در اختيار بني اميه بگذارد مي تواند بيت المال و همه چيز كشور را (تا حدود امكان) در اختيار بني اميه قرار دهد، عمثان در علاقه ي خود نسبت به بني اميه تا آنجا پيش رفت كه هيچ چيز (حتي خطري كه از مردم و شورش آنان متوجه شخص او و حكومت وي بود) مانع و سد راه او در طريق خدمات صادقانه اش به آنها نگرديد!!

مراتع و چراگاههاي اطراف مدينه كه تا آن روز در اختيار همه ي مسلمين بود و گله هاي شتر و گوسفندان عموم مردم از آنها بهره مي بردند دربست در اختيار مواشي بني اميه گذارد و ديگر مردم را از آن مراتع منع كرد [2] .