مورد اول داستان معروف مغيرة ابن شعبه است: مغيره كه از دوستان صميمي و از ياران با وفاي عمر بود زنا مي كند و اين قانون آسماني را درهم مي شكند ولي هنگاميكه چهار مرد با تقوا گواهي مي دهند كه او را در


هنگام عمل خيانت ديده اند، عمر با برخوردهاي خاص و تهديد و تطميع هاي مخصوص (كه جز در زمينه ي دوستانش اين گونه روشها از وي سابقه نداشت) كار را به آنجا كشاند كه بالاخره مغيره از مجازات رها گرديد و در عوض آن بيچاره شهادت دهندگان (لابد بجرم آنكه كور نبودند و خيانت مغيره را مشاهده كردند) به بهانه ي تهمت بر مغيره!!! تازيانه خوردند و مجازات شدند [1] .