او را دوستاني بود و همراهاني، كه هر كدام به نيت و هدفي با او همراه شده بودند. او درست در بحران زندگي نزديك عاشورا، در آن بحبوحه نياز به ياران با ذكر حقايقي آنها را از خود تاراند.

او اهل مكر و خديعت نبود و با دوستان راه فريب نسپرد. به آنها تفهيم كرد كه ماندن معادل مرگ است. و براي آنكه ياران را عذاب وجدان و احساس گناه نباشد به آنها فرمود من بيعت را از شما برداشتم هر كس كه مي خواهد برود هر كس فردا بماند كشته خواهد شد.