پس از شهادت خيمه ها را آتش زدند، اموال آن را غارت كردند. گوشواره از گوش دختر امام حسين عليه السلام درآوردند و در عين حال مي گريستند كه دل ما به حال شما مي سوزد و اگر من چنين نكنم ديگري خواهد كرد. [1] .

و يا زنان را با كعب ني به يك طرف مي بردند، و آنها را به صف مي كردند تا يك


يك را چپاول كنند. فاطمه دختر حسين دويد كه بگريزد. نيزه اي به سويش پرتاب كردند- طفلك به خاك افتاد و غش كرد. آب نبود كه او را بهوش آورند. پس از مدتي نوازش بهوش آمد و عمه اش را بالاي سر ديد. [2] .