دشمن انسانيت و نجابت را از ياد برده بود. مسلم بن عقيل را شهيد كردند ولي جنازه اش را از پشت بام به زير انداختند. به پاي او ريسمان بسته و در كوچه ها كشاندند. و يا عمر سعد پس از واقعه كربلا جنازه ياران خود را دفن كرد ولي جنازه حسين عليه السلام و يارانش را بي غسل و كفن و دفن باقي گذارد. طوري كه زينب در سخني گفته بود: خداوندا گويا اين مردم ما را مسلمان نمي دانند... و يا پس از شهادت امام خيمه هاي زنان را آتش زدند. [1] .