آن فرد مي گويد حسين عليه السلام بر خاك افتاده بود و رمقي نداشت. كودكي از حسين عليه السلام ستون خيمه اي را برداشت و با ترس و وحشت به چپ و راست مي نگريست و به سوي قتلگاه در حركت بود و در اين ميان سواري سررسيد و او را با شمشير دو نيم كرد و اين كودك محمد بن ابي سعيد بن عقيل بود و مادرش او را نگاه مي كرد. [1] .

و يا امام در حال وداع با اهل خيمه بود. عمر سعد فرياد زد نگذاريد او استراحت


كند وگرنه جمع شما را درهم خواهد ريخت. تيراندازي به سوي خيمه ها شروع شد- تيري سينه امام و تيري ديگر گلوي او را مجروح كرده بود. و امام فورا به ميدان برگشت. [2] .