دشمن با پرتاب تيري به سوي لشكر امام حسين عليه السلام جنگ را آغاز كرد و امام خطاب به ياران فرمود: اينك خداي به ما اجازه داده است كه با اين قوم بجنگيم ولي در جنگ بكوشيد صابر و ثابت قدم باشيد. بدينسان ياران آماده جهاد شدند.

مسلما عاشورا چون ديگر روزها نبود، نه براي حسين و يارانش، و نه براي هيچيك از مبارزان و انقلابيون در طول تاريخ. روزي بود استثنائي و بي نظير كه در آن عظمت روحي ممكن و مقدر انسانها به بهترين وجهي به نمايش گذارده شده بود.

روز گرم و داعي بود، و روز تشنگي عده اي از پاكبازترين بندگان خدا، روز فرياد و روز حماسه آفريني. كربلا صحنه اي بود شورانگيز، افتخارآفرين از رزمندگي مردان، از حمايت و همراهي زنان، از رشادتها، ارشادها، همرزم طلبيدن ها، رجز خواندن ها، شهادت طلبي ها و...

جمعي از بندگان مومن و مخلص براي دفاع از آرمانهاي خداپسندانه و ارزشهاي الهي از جاي برخاستند و همه ي آنچه را كه خداي به آنها عطا كرده بود در طبق اخلاص گذاشتند و نثار راه پروردگار كردند. آنها اهل پايداري و استقامت بودند، اهل مسووليت بودند و اهل انسانيت و فضيلت و اخلاق بودند.