بهنگامي كه امام دريافت سخنان او وضع فكري و موضع شان را تغيير نمي دهد آنها را مورد سرزنش و شماتت و نفرين قرار داد و فرمود: تبالكم ايها الجماعه... دستتان بريده باد، حال به روي ما شمشير مي كشيد؟ فحسقا لكم... مرگ بر شما باد- آيا به خواري ما همت مي گماريد؟ فهلا لكم الويلات... واي بر شما چرا آنگاه كه شمشيرها در نيام بود و دلها آرام، ما را بي جهت به سوي خود خوانديد؟.... [1] و هم نوشته اند امام فرمود: خداوندا اينان ما را فريب دادند- و به ما مكر روا داشتند و خوارمان كردند: فانهم غرونا- و خدعونا- و خذلونا [2] خداوندا باران آسمان و بركتهاي زمين را از آنان باز دارد، جمع آنها را از همه پراكنده ساز، و حكومتها را از آنها راضي مگردان و... [3] .

و هم فرمود شما كثيف ترين مردمي هستيد كه طعمه تبليغات زورمندان غاصب شده ايد. لعنت خدا بر شما مردم پيمان شكن كه بيعت كرديد و خداي را بر اين بيعت گواه گرفتيد و آنگاه آن را زير پا گذاشتيد. [4] .