اما گاهي آنها را موعظه و ارشاد مي كرد. دنيا را خانه زوال معرفي مي فرمود، و يادآور شد مغرور كسي است كه فريب دنيا را بخورد. شقي كسي است كه خود را گرفتار فتنه سازد. مردم، هشيار باشيد، دنيا شما را فريب ندهد، دنيا اميد كسي را كه به آن دل بندد قطع مي كنند... [1] .

فبالغ في النصحيه، و مضي علي الطريقه و دعا الي الحكمه و الموعظه [2] .