او امام است و براساس مسووليت الهي خويش داراي نقش هدايت و چراغ روشني بخش امت است او چون خورشيد فروزان، ستاره هدايت و بالنجم هم يهتدون. [1] و يا به تعبير رسول الله صلي الله عليه و آله مصباح هدايت است: ان الحسين مصباح الهدي و سفينه النجاه. [2] .

او را هدايتي عام و شامل است. دوست و دشمن را راهنمائي مي كند. مي خواهد آنان نسبت به خط و برنامه خود آگاه باشند. با بينش و بصيرت زندگي كنند و يا بميرند: ليهلك من هلك عن بينه و يحيي من حي عن بينه. [3] .

به همين نظر او سعي دارد در عرصه جنگ مردم را روش كنند، و ضمن بيان حقايق و واقعيتها اتمام حجت نمايد. اين اقدام براي ياران و همراهان او نيز مطرح بود. او در مواردي بسيار، فرجام كار و سرنوشت سفر خود را براي آنها شرح داد تا در عاشورا براي افراد كم ظرفيت، احساس اغفال و فريب پيش نيايد و كسي در رودربايستي و ملاحظات قرار نگيرد. و يا بخاطر پيروزي در جنگ و كسب غنائم با او همراه نگردد.

او با دشمنان هم اتمام حجت كرد و جنگ را با احتجاجات، روشنگري ها و ارشادها همراه نمود تا كسي جاهلانه حركت و اقدامي نداشته باشد، جاهلانه نميرد و فردي را كه با مكر و فريب از كوفه به كربلا فرستادند فعلا در عرصه جنگ تكليف خود را بشناسد.