عمر سعد پس از قرار گرفتن دو صف در برابر يكديگر و آرايش جنگي از همان آغاز صبح جنگ را شروع كرد- و آغاز آن بدينگونه بود كه تيري در كمان گذاشت و به سوي لشكريان حسين پرتاب كرد و اعلام نمود كه در نزد امير عبيدالله بن زياد گواهي دهيد كه اولين تير را من به سوي حسين عليه السلام پرتاب كرده ام. [1] .

بدنبال آن، تيراندازي ها از صف لشكريان او به سوي ياران حسين آغاز گرديد. امام عليه السلام خطاب به ياران فرمود: خداي شما را رحمت كند، بپا خيزيد و بطرف مرگي به پيش رويد كه از آن گريزي نيست. ياران به مقابله برخاستند، تنور جنگ داغ و مغلوبه شد، حركتها و حمله ها آغاز گشت. پس از ساعتي سخت و خونين، آرامش و سكوني يافتند، گرد و خاك ميدان جنگ فرونشست و براساس سندي 50 تن از ياران امام عليه السلام در همان حمله اول جان دادند. [2] .

و شايد علت اين بود كه جمع تيراندازان عمر سعد را تا 12 هزار نفر نوشته اند و آنگاه جنگ تن به تن آغاز شد. [3] .